بی خبر

ای گُم‌ شده دل، کُجات جویم؟ "هاتف اصفهانی" بی خبر...

می گریزم به تو می رسم

می مانم به تو می رسم

می خوابم ،آنجا تویی
بیدارم ،اینجا تویی
تو ،تو،تو،
چه کند ،این من بی تو؟
شاید باید حل شوم در خیالی واقعی از تو

گفت تو را چون نان و نمک دوست دارم

می دانی که را می گویم؟

هم او که معشوقش را چون وطنش دوست داشت،

چقدر از تو پُرم... 

نمک سفره خالی ام باش...

بی خبر...

دو نفر بودند و هر دو در پی حقيقت ، اما .....برای يافتن حقيقت يكی شتاب را برگزيد و ديگری شكيبايی. اولی گفت: آدميزاد در شتاب آفريده شده، پس بايد در جست وجوی حقيقت دويد. آنگاه دويد و فرياد برآورد: من شكارچی ام، حقيقت شكار من است. او راست می گفت، زيرا حقيقت، غزال تيز پايی بود كه از چشم ها بی خبر...